Inspiratie BOM
Door: Jozien
Blijf op de hoogte en volg Jozien
08 Maart 2012 | Verenigde Staten, Montclair
INSPIRATIE BOM…. De reden voor het PLOTS schrijven van dit verhaal, ook wel ‘mijn inspiratie bom’ genoemd, is de enige echte Jenna Marbles. Voor wie haar nog niet kent kan ik slechts één ding zeggen, LEER HAAR KENNEN. Benodigheden: youtube.com en een tissue (als je gevoelig bent voor emotionele uitingen tijdens lachbuien).
Oke, laat ik even iets beleefder beginnen, aangezien ik jullie nét geen eeuwigheid heb laten wachten op een volgend reisverhaal (al vraag je je nu af hoe lang een eeuwigheid dan eigenlijk duurt, geloof mij, dat is toch echt NOG langer) en zelfs zo ver ben gekomen dat NIEMAND meer om een reisverhaal vroeg (waarschijnlijk aannemend dat het leven mij helaas is ontnomen, ik tijdens mijn wilde avonturen een van mijn vingers ben verloren en DUS niet meer in staat ben te typen, mijn laptop overleden is, ik het toch wel een soort van druk heb met drie kinderen, ik jullie allemaal keihard negeer, de gestoorde puppy mij in het gezicht heeft aangevallen en tijdens deze attack mijn oog zo heeft beschadigd dat het niet meer mogelijk is op een laptop te werken, ik me niet over mijn schaamte voor het lange wachten heen kon zetten (zeker niet naarmate ik 1 maand, tot 2 maanden tot uit eindelijk freaking 4 maanden NIKS van me heb laten weten) en geen idee had hoe ik het verhaal OOIT zou moeten beginnen (eerlijk, ik heb 4 word documenten met een BEGIN van een verhaal, maar nooit afgemaakt) Ook omdat ik ZO ONGELOFELIJK veel nog moet vertellen dat ik eigenlijk NIKS te vertellen heb (kijk ook even waar deze eerste 20 zinnen over gaan, ik bedoel KOM OP heb je niks beters te vertellen na een negeersessie van 4,5 maand).
Laten we nu echt beginnen.
Eerste mededeling: het is nu om precies te zijn 1.02 uur (wat betekend dat NORMALE mensen wonend in Amerika, Europa en ehm andere werelddelen met ong dezelfde tijdszone als deze twee, die de volgende (ik bedoel ZELFDE) dag weer op moeten om 6:40 heerlijk in dromenland ronddwalen) Juist ja, what the *&%$# doe ik?
Tweede mededeling: voor de mensen die een excuses hadden verwacht bij de 1e mededeling, mijn excuses dat ik deze verwachting niet ben na gekomen.
Derde mededeling: IK GA NU SLAPEN EN IK SCHRIJF ECHT SNEL EEN NIEUW VERHAAL WANT
Vierde mededeling: MIJN MAMMIE KOMT DINSDAG AAN HIER EN VOLGENDE WEEK VRIJDAG KOMT OOK WIMMY SWIMMY (bijnaam voor Wim, made by WAUGH kinderen) AAN WAT BETEKEND CHAOS, DRUKTE EN GEEN TIJD OM TE SCHRIJVEN (gedachte 1, WAAROM begin je dan precies NU ineens met schrijven? Gedachte 2, als het ervoor nog geen chaos, drukte en tijd tekort was wat was dan precies de reden voor het STOPPEN met schrijven.. antwoord op deze is, kijk bij mijn lijst met waarschijnlijke verklaringen)
Oke voor de mensen die geen woord van dit verhaal begrijpen, ik geef je groot gelijk.
Ik volgde gewoon mijn instinct, mijn ziel en mijn inspiratie en dit kwam er uit. (gestoord? Waarschijnlijk wel)(medelijden met wim? Ja.)
Oke best erg als ik nu stop met dit verhaal, heb ik jullie vervult met de grootste vreugde die de mens ooit gevoelt heeft.. een tijd die voelde als levenslang laten wachten en het hart vervult met hoop, hoop op een betere toekomst, hoop op een verhaal vol inhoud en informatie, die mensenlevens weer compleet zou maken. En wat doe ik..
Ik stop. Ik stop op het moment dat het spannend word.. op HET moment dat de mens weer gelukkig zou kunnen maken, het moment dat slapeloze nachten zou veranderen in nachten vol wilde dromen en fantasieën.
Ik stop.
Wordt (hopelijk) vervolgd.
Oke, laat ik even iets beleefder beginnen, aangezien ik jullie nét geen eeuwigheid heb laten wachten op een volgend reisverhaal (al vraag je je nu af hoe lang een eeuwigheid dan eigenlijk duurt, geloof mij, dat is toch echt NOG langer) en zelfs zo ver ben gekomen dat NIEMAND meer om een reisverhaal vroeg (waarschijnlijk aannemend dat het leven mij helaas is ontnomen, ik tijdens mijn wilde avonturen een van mijn vingers ben verloren en DUS niet meer in staat ben te typen, mijn laptop overleden is, ik het toch wel een soort van druk heb met drie kinderen, ik jullie allemaal keihard negeer, de gestoorde puppy mij in het gezicht heeft aangevallen en tijdens deze attack mijn oog zo heeft beschadigd dat het niet meer mogelijk is op een laptop te werken, ik me niet over mijn schaamte voor het lange wachten heen kon zetten (zeker niet naarmate ik 1 maand, tot 2 maanden tot uit eindelijk freaking 4 maanden NIKS van me heb laten weten) en geen idee had hoe ik het verhaal OOIT zou moeten beginnen (eerlijk, ik heb 4 word documenten met een BEGIN van een verhaal, maar nooit afgemaakt) Ook omdat ik ZO ONGELOFELIJK veel nog moet vertellen dat ik eigenlijk NIKS te vertellen heb (kijk ook even waar deze eerste 20 zinnen over gaan, ik bedoel KOM OP heb je niks beters te vertellen na een negeersessie van 4,5 maand).
Laten we nu echt beginnen.
Eerste mededeling: het is nu om precies te zijn 1.02 uur (wat betekend dat NORMALE mensen wonend in Amerika, Europa en ehm andere werelddelen met ong dezelfde tijdszone als deze twee, die de volgende (ik bedoel ZELFDE) dag weer op moeten om 6:40 heerlijk in dromenland ronddwalen) Juist ja, what the *&%$# doe ik?
Tweede mededeling: voor de mensen die een excuses hadden verwacht bij de 1e mededeling, mijn excuses dat ik deze verwachting niet ben na gekomen.
Derde mededeling: IK GA NU SLAPEN EN IK SCHRIJF ECHT SNEL EEN NIEUW VERHAAL WANT
Vierde mededeling: MIJN MAMMIE KOMT DINSDAG AAN HIER EN VOLGENDE WEEK VRIJDAG KOMT OOK WIMMY SWIMMY (bijnaam voor Wim, made by WAUGH kinderen) AAN WAT BETEKEND CHAOS, DRUKTE EN GEEN TIJD OM TE SCHRIJVEN (gedachte 1, WAAROM begin je dan precies NU ineens met schrijven? Gedachte 2, als het ervoor nog geen chaos, drukte en tijd tekort was wat was dan precies de reden voor het STOPPEN met schrijven.. antwoord op deze is, kijk bij mijn lijst met waarschijnlijke verklaringen)
Oke voor de mensen die geen woord van dit verhaal begrijpen, ik geef je groot gelijk.
Ik volgde gewoon mijn instinct, mijn ziel en mijn inspiratie en dit kwam er uit. (gestoord? Waarschijnlijk wel)(medelijden met wim? Ja.)
Oke best erg als ik nu stop met dit verhaal, heb ik jullie vervult met de grootste vreugde die de mens ooit gevoelt heeft.. een tijd die voelde als levenslang laten wachten en het hart vervult met hoop, hoop op een betere toekomst, hoop op een verhaal vol inhoud en informatie, die mensenlevens weer compleet zou maken. En wat doe ik..
Ik stop. Ik stop op het moment dat het spannend word.. op HET moment dat de mens weer gelukkig zou kunnen maken, het moment dat slapeloze nachten zou veranderen in nachten vol wilde dromen en fantasieën.
Ik stop.
Wordt (hopelijk) vervolgd.
-
08 Maart 2012 - 07:11
MArten En ANnelies Ripping:
Geniaal stuk. Jammer dat we zo lang hebben moeten wachten. Ik zou als ik jou was toch echt journalistiek gaan doen......liefs mammie -
08 Maart 2012 - 11:37
Marjette:
Heeeerlijk, weer een klein beetje Jozien in mijn leven! Weer briljant geschreven, ik ben het eens met je moeder, journalistiek it is!
Je hebt vooral gelijk bij het punt dat ik echt weer hoop kreeg dat je ons nu weer je grootste avonturen zou gaan vertellen maar helaas. En de reden dat ik hier niet meer naar gevraagd had stond tussen je opsomming: omdat ik dacht dat je ons gewoon keihard negeert! (Dislike)
Verder ben ik natuurlijk weer degene Jenna Marblis niet kent, dus die ben ik gaan leren kennen. Ik zie jou al huilend van het lachen van je stoel afvallen. Jammer dat ik dat nog niet in real life mag meemaken! :(
We moeten binnenkort echt even snel skypen want je mist zoooo ongelofelijk veel: drama's, feestverhalen, studieverhalen (ja die zijn er ook) en lovestories (oke, nee, die zijn er niet). En natuurlijk wil ik na 4 maanden toch wel even horen wat jij daar allemaal uitspookt, aangezien jouw au pair tijd er bijna op zit!
Heel veel plezier met je mama, Wimmie en ook nog met Merel natuurlijk! We skypen, xxxxxxxxx -
08 Maart 2012 - 16:51
Marijke:
Dag lieverd, wel een chaotisch stuk wat past bij jouw maar waaruit wel blijkt dat het goed is zo.
Je verhaal is Jozien, je stijl is Jozien en zo is de Jozien waar ik veel van hou.
Geniet meis, van de tijd met je moeder en met Wim.
XXXXX Peter en Marijke -
09 Maart 2012 - 04:08
Zus:
HAHAAHAHAHAHAHAAHAHAHAAHAHA BRIL-JANT -
11 Maart 2012 - 19:47
Bart:
Ja, ik snap het.....of toch, misschien snap ik het niet of niet helemaal.
Of wel??????? Ik weet het niet. Of niet meer of nog niet.
De volgende keer dan? Zou kunnen. Je weet het maar nooit.
Misschien als ik onderaan begin en terug lees naar boven. Is dat een idee? Of ik lees het diagonaal!
Maar goed...... een stuk, een verhaal op z'n Joziens! Ga zo door. Ik wacht met spanning op de volgende aflevering, vol humor, spanning en sensatie.!
XX/Bart -
13 Maart 2012 - 15:00
Danielle:
hoe vaker ik dit verhaal lees hoe meer ik je ga missen!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
